Wil je automatisch op de hoogte worden gehouden van nieuwe blogs? Zorg er dan voor dat blogmelding hieronder staat ingeschakeld.
Je kunt de blogmelding alleen inschakelen wanneer je bent ingelogd.
Inloggen
Blijf jij een bankzitter of word je binnenkort een beetje fitter? Opstaan uit je luie stoel is best een goed idee, maar welke sport kies je dan? Lisanne van ons Samen Fitter testteam probeerde al heel wat sporten voor je uit, zo ging ze al bootcampen in de stad Leeuwarden en ontdekte ze de omgeving van Wolvega per step. Deze keer klimt en klautert ze over flink wat hindernissen heen, niet gemakkelijk en dus fijn dat Samen Fitter lid Wieke en mede tester Melis haar vergezellen tijdens deze survivalrun op het terrein van Copini Buitensport. Teamwork, makes the dream work…
We lopen met een groep sporters mee door de natuur. De maan staat prachtig aan de hemel en het is fantastisch weer om buiten te sporten. Het is wel erg donker en we worden steeds nieuwsgieriger hoe wij straks gaan survivallen. Plots gaan de lampen aan en zien we een prachtig, groot survivalparcours waarin je diverse technieken kunt toepassen, dit wordt nog serieus ook!
Na een mooie werkdag op kantoor is er nog tijd om even een hapje te eten voordat ik me in mijn sportoutfit hijs. Dit keer sportkleding en schoenen die vies mogen worden, want dat was de tip van Copini Buitensport. Prima, doen we dat. Samen met mijn collega Melis rijden we naar Leeuwarden, we weten eigenlijk niet zo goed wat we moeten verwachten. Bij aankomst staat Wieke al klaar, nog een deelnemer die samen met ons de survival gaat testen. We worden vriendelijk ontvangen en Melis kleedt zich nog snel even om in de kleedkamer. Al snel gaan we naar buiten en volgen de groep met medesporters die het pad verlichten met de zaklampjes die zij op hun hoofd dragen. Melis en ik zijn niet zo goed voorbereid, Wieke daarin tegen wel, die heeft zelf ook voor licht gezorgd.
Melis vertelt dat hij al eens eerder met een bedrijfsuitjes survivalachtige activiteiten heeft gedaan. Daar werd hij eerlijk gezegd niet heel blij van. Nieuwe dag, nieuwe ervaring, nieuwe kans dan maar. Als groep lopen we nog steeds door het donker naar het parcours. Na een centrale start en een opwarm rondje door het modderige terrein en wat rek, strek en stabiliteitsoefeningen zijn de spieren wel warm en kunnen we beginnen! Daar gaan we… De spotlights gaan aan en het donkere modderige terrein verandert in één groot survivalparcour met overal touwen en balken. Wow, dat is vrij indrukwekkend! Voordat we los mogen gaan op het parcours moeten we eerst de basistechnieken onder de knie krijgen. Of beter gezegd, onder de voet want we beginnen met de voetklem. Na de nodige instructies van de enthousiaste instructeur moeten onze eigen voeten aan het werk. Ik heb het vrij snel door, Melis moet nog even opstarten en Wieke maakt vooral ruzie met het touw.
Na wat tips, stoeien en oefenen mogen we doorlopen naar het horizontale touw, maar niet voordat we eerst weer twee rondjes om het parcours hebben gerend. “Mijn computerhandjes en lange lijf werken niet bepaald mee en ik merk dat het wel hard werken is” aldus Melis tijdens het rennen. Ondertussen sneakt Wieke even tussen het parcours door en roept: “als ik kan smokkelen met hardlopen doe ik dat!” Vervolgens komen we aan bij het horizontale touw waar we gaan oefenen met de ‘monkey hang’. De instructeur laat eerst zien wat de bedoeling is, en wat de naam al doet vermoeden hang je als een aap aan het touw. Wie wil er eerst? Yes dat wil ik wel proberen. En ja.. daar hang je dan zomaar, letterlijk, als een aapje op de kop bungelend boven de grond aan een dik touw. Tot mijn eigen grote verbazing heb ik de slag snel te pakken en klim ik zo van de ene naar de andere kant. Dat geeft toch wel een kick hoor als het lukt. Ook Melis en Wieke doen daarna hun uiterste best om de overkant te halen.
Met de verschillende oefeningen die we doen onder leiding van onze instructeur en met wat kleine succesjes her en der gaat de tijd snel voorbij. Melis krijgt steeds meer de smaak te pakken en ook Wieke geeft voorlopig niet op. Dan zitten we in één keer met z’n drieën op het hoogste punt van het parcours, een 4 meter hoge balk waar je een ontzettend mooi uitzicht hebt over het terrein maar ook over het naast gelegen meertje. Door de bijna volle maan van die avond en de lichte vorst, schittert zowel het parcours als het water mooi in het maanlicht. Na de zoveelste oefening houdt Melis het voor gezien en sluit zich bij de instructeur aan om ons over en door het parcours heen te coachen. Met nog zo’n 10 minuten op de klok ga ik samen met Wieke het hele parcours afleggen, tof! Na 10 minuten worden we bij elkaar geroepen en zit het survival avontuur erop. “Ik had dit anders echt nooit alleen gedaan, maar vond het erg leuk” aldus Wieke. Ook bij mij valt het survivallen in de smaak en ik heb en nog feeling voor ook. En Melis, die heeft een hele leuke avond gehad, maar is er wel weer achter gekomen dat survivalachtige activiteiten niet helemaal zijn ding zijn. Alle drie lopen we voldaan achter de groep aan terug naar het gebouw van Copini Buitensport waar we nog even kort nakletsen met een aantal survivallers over de vele technieken, tactieken en bijbehorende wedstrijden.
En hoe het zat met de spierpijn de volgende dag? Die heb ik wel gevoeld hoor, maar wat wil je ook als je dit normaal nooit doet en nu (op de kop) aan van alles bungelt!? Hou jij van klimmen en klauteren? Ik ben benieuwd, deel je mening over survivallen in de comments.
