Ines Bergsma loopt zijn elfstedenroute of het St. Odulphuspad. In een blog kwam de eerste etappe al aan bod. Hieronder lees je zijn mooie verhalen van de andere etappes!
! Wil je reageren op een vraag of zelf een vraag stellen? Of wil je jouw ervaring delen met de andere leden. Dat kan, maar alleen wanneer je je hebt aangemeld voor Samen Fitter. Heb je al een account? Log dan snel in.
Hierbij het verslag van de 12e etappe St, Odulphuspad gr, Ines
12e etappe St. Odulphuspad ‘Refter’ als Virtueel Elfstedenpad etappe 5 aug. 2020
De 12e etappe gaat van Sneek naar Mantgum en is 17,4 km. De krachtige wind blaast ons stevig in de rug en met de zon erbij maakt het wandelen vandaag weer tot een feest voor ons.Deze etappe heet ‘Refter’. Dit is de plaats waarin in een klooster gegeten wordt. Het is de grootste ruimte in een klooster.
Omgeving Sneek.
We lopen de stad uit lang de Zwette. Net buiten Sneek heeft op een terp het Sint-Jansbergklooster gestaan. Dat was vooral een hospitaalklooster. Het klooster is afgebroken tijdens de tachtigjarige oorlog. Het was na de watersnoodramp van 1825, waarbij een groot deel van Fryslân onder water kwam te staan met veel doden. Aansluitend aan deze ramp werd Fryslân ook nog eens getroffen door hongersnood en epidemische ziekten. Daarom werd op de plaats van het klooster voor de doden een nieuwe begraafplaats ingericht. We komen er vandaag niet langs.
De moderne stad Sneek breidt zich naar alle kanten uit. We zien grote woonwijken met veel water.
Verder door het ‘Greidelân’.
Dan plotseling is er weer de open ruimte. We wandelen vandaag door dit groene land, hier en daar gelardeerd met koeien. Als we over de Zwette Scharnegoutum binnen lopen staan zes bronzen nonnen ons al op te wachten. De werkelijke nonnen woonden even verderop in het buurtschap Nijekleaster. Gesticht in 1233 en platgebrand door de geuzen in 1572. Het zet ons aan het denken, waarom men al die kloosters verwoesten. Stel je eens voor dat ze gespaard zouden zijn, dan was Fryslân nog mooier dan het nu al is. Dan maar genieten van het ‘Greidelân’ waar Pieter Wilkens, de Friese troubadour, het in een prachtig lied bezingt. Het is een fraai pad waarover we gaan door dit groene land. Hier en daar bloeien de bermen noch volop. Soms bloeit er ook een gele schermbloemige plant. Het zou de wilde pastinaak kunnen zijn. Een plant met dikke witachtige wortels die eetbaar zijn. Meegenomen door de Romeinen toen die hier ooit bivakkeerden. In de ‘Refter’ van het klooster stond hij ook op het menu. Hier en daar staat nog een Amerikaanse windmotor in het landschap. We discussiëren erover wie nu meer energie levert, dit type met zijn vele bladen of de moderne met wieken met drie of vier bladen. Conclusie: we denken dat het uiteindelijk niet veel uitmaakt. Om dit zeker te weten is meer informatie nodig.
De ‘Slachte’.
Een deel van de route gaat over de ruim 42 km lange Slachtedijk. Nu is het een slaperdijk, maar vroeger was het een reserve dijk die dienst deed na de zeedijk. Voor het laatst heeft de Slachte bij de watersnood van 1825 als zeewering gefunctioneerd. Doorgangen, zijlen genaamd, werden dan afgesloten met sluisdeuren of hele dikke houten balken. Bij Boazemersyl zien we ze liggen. Nu is de Slachte een cultuurhistorisch monument. Sinds 2000 vindt om de vier jaar de Slachtemarathon plaats. Van Oosterbierum aan de Waddenzee tot Rauwerd hier in de buurt of omgekeerd. 1500 hardlopers en 15.000 wandelaars nemen deel aan dit feestelijke gebeuren. Langs de route veel toeschouwers, muziek, dans en spel. Alle drie hebben we meerdere keren aan deze ‘Slachte’ meegedaan. Bij Theetuin ‘De Dille’ aan de Zwette pauzeren we en krijgen we het etappestempel.
Een ‘hoogtepunt’ in het vlakke land.
We gaan naar het dorp Easterwierum met ook weer een fraaie kerk. Bijna alle dorpen in het lage deel van Fryslân waren vroeger beter over water bereikbaar dan over land. Dat zie je ook hier, de grote vaart loopt tot in het dorp. Nu wordt de vaart een halt toegeroepen door de straatweg die door het dorp loopt. Een kerkpad dwars door de landerijen over brugjes en slootjes brengt ons naar een hoogtepunt op deze route. Op het restant van een grote terp staat een eenzame toren te pronken in het landschap. Toen in Easterwierum een nieuwe kerk met toren werd gebouw werd deze kerk overbodig. De kerk werd afgebroken, gelukkig bleef de toren staan. In en op de resten van de kerkmuur is de urnewand gemetseld.
Onze finish is een paar kilometer verder bij de fraaie Mariakerk in Mantgum. Tegenover de kerk staat een gebouw met daarop de tekst ‘Bewaarschool’. Mijn gedachten springen 75 jaar terug. Ik bezocht toen de bewaarschool ‘kleuterschool ’in mijn geboortedorp. Goede herinneringen borrelen op. Geen wonder dat onze auto vandaag hier goed ‘bewaard’ is. Ines Bergsma
Voordat je een reactie kunt plaatsen moet je je eerst aanmelden voor Doejemee.
Hierbij het verslag van de 12e etappe St, Odulphuspad gr, Ines
12e etappe St. Odulphuspad ‘Refter’ als Virtueel Elfstedenpad etappe 5 aug. 2020
De 12e etappe gaat van Sneek naar Mantgum en is 17,4 km. De krachtige wind blaast ons stevig in de rug en met de zon erbij maakt het wandelen vandaag weer tot een feest voor ons.Deze etappe heet ‘Refter’. Dit is de plaats waarin in een klooster gegeten wordt. Het is de grootste ruimte in een klooster.
Omgeving Sneek.
We lopen de stad uit lang de Zwette. Net buiten Sneek heeft op een terp het Sint-Jansbergklooster gestaan. Dat was vooral een hospitaalklooster. Het klooster is afgebroken tijdens de tachtigjarige oorlog. Het was na de watersnoodramp van 1825, waarbij een groot deel van Fryslân onder water kwam te staan met veel doden. Aansluitend aan deze ramp werd Fryslân ook nog eens getroffen door hongersnood en epidemische ziekten. Daarom werd op de plaats van het klooster voor de doden een nieuwe begraafplaats ingericht. We komen er vandaag niet langs.
De moderne stad Sneek breidt zich naar alle kanten uit. We zien grote woonwijken met veel water.
Verder door het ‘Greidelân’.
Dan plotseling is er weer de open ruimte. We wandelen vandaag door dit groene land, hier en daar gelardeerd met koeien. Als we over de Zwette Scharnegoutum binnen lopen staan zes bronzen nonnen ons al op te wachten. De werkelijke nonnen woonden even verderop in het buurtschap Nijekleaster. Gesticht in 1233 en platgebrand door de geuzen in 1572. Het zet ons aan het denken, waarom men al die kloosters verwoesten. Stel je eens voor dat ze gespaard zouden zijn, dan was Fryslân nog mooier dan het nu al is. Dan maar genieten van het ‘Greidelân’ waar Pieter Wilkens, de Friese troubadour, het in een prachtig lied bezingt. Het is een fraai pad waarover we gaan door dit groene land. Hier en daar bloeien de bermen noch volop. Soms bloeit er ook een gele schermbloemige plant. Het zou de wilde pastinaak kunnen zijn. Een plant met dikke witachtige wortels die eetbaar zijn. Meegenomen door de Romeinen toen die hier ooit bivakkeerden. In de ‘Refter’ van het klooster stond hij ook op het menu. Hier en daar staat nog een Amerikaanse windmotor in het landschap. We discussiëren erover wie nu meer energie levert, dit type met zijn vele bladen of de moderne met wieken met drie of vier bladen. Conclusie: we denken dat het uiteindelijk niet veel uitmaakt. Om dit zeker te weten is meer informatie nodig.
De ‘Slachte’.
Een deel van de route gaat over de ruim 42 km lange Slachtedijk. Nu is het een slaperdijk, maar vroeger was het een reserve dijk die dienst deed na de zeedijk. Voor het laatst heeft de Slachte bij de watersnood van 1825 als zeewering gefunctioneerd. Doorgangen, zijlen genaamd, werden dan afgesloten met sluisdeuren of hele dikke houten balken. Bij Boazemersyl zien we ze liggen. Nu is de Slachte een cultuurhistorisch monument. Sinds 2000 vindt om de vier jaar de Slachtemarathon plaats. Van Oosterbierum aan de Waddenzee tot Rauwerd hier in de buurt of omgekeerd. 1500 hardlopers en 15.000 wandelaars nemen deel aan dit feestelijke gebeuren. Langs de route veel toeschouwers, muziek, dans en spel. Alle drie hebben we meerdere keren aan deze ‘Slachte’ meegedaan. Bij Theetuin ‘De Dille’ aan de Zwette pauzeren we en krijgen we het etappestempel.
Een ‘hoogtepunt’ in het vlakke land.
We gaan naar het dorp Easterwierum met ook weer een fraaie kerk. Bijna alle dorpen in het lage deel van Fryslân waren vroeger beter over water bereikbaar dan over land. Dat zie je ook hier, de grote vaart loopt tot in het dorp. Nu wordt de vaart een halt toegeroepen door de straatweg die door het dorp loopt. Een kerkpad dwars door de landerijen over brugjes en slootjes brengt ons naar een hoogtepunt op deze route. Op het restant van een grote terp staat een eenzame toren te pronken in het landschap. Toen in Easterwierum een nieuwe kerk met toren werd gebouw werd deze kerk overbodig. De kerk werd afgebroken, gelukkig bleef de toren staan. In en op de resten van de kerkmuur is de urnewand gemetseld.
Onze finish is een paar kilometer verder bij de fraaie Mariakerk in Mantgum. Tegenover de kerk staat een gebouw met daarop de tekst ‘Bewaarschool’. Mijn gedachten springen 75 jaar terug. Ik bezocht toen de bewaarschool ‘kleuterschool ’in mijn geboortedorp. Goede herinneringen borrelen op. Geen wonder dat onze auto vandaag hier goed ‘bewaard’ is. Ines Bergsma
Voordat je een reactie kunt plaatsen moet je je eerst aanmelden voor Doejemee.
