Ines Bergsma loopt zijn elfstedenroute of het St. Odulphuspad. In een blog kwam de eerste etappe al aan bod. Hieronder lees je zijn mooie verhalen van de andere etappes!
! Wil je reageren op een vraag of zelf een vraag stellen? Of wil je jouw ervaring delen met de andere leden. Dat kan, maar alleen wanneer je je hebt aangemeld voor Samen Fitter. Heb je al een account? Log dan snel in.
9e etappe St. Odulphuspad ‘Inundatus’ als Virtueel Elfstedenpad etappe 13 juli 2020
Ook deze etappe zijn we met ons tweeën. Het is hemels mooi wandelweer. De 9e etappe gaat van Koudum naar Gaastmeer een middagwandeling van 11,4 km. Deze etappe wordt ‘Inundatus’ genoemd, dat betekent ‘ondergelopen.’ De bewoners van de streek waar we vanmiddag door wandelen hebben eeuwenlang moeten strijden tegen het water. De app route voert je op deze etappe door de weilanden waar je over hekken moet klimmen.Daar doen we niet meer aan. Dus kiezen we voor de wandelknooppunten route.
Van Koudum naar It Heidenskip.
Door de kern van Koudum en de aansluitende woonwijken komen we in het polderland.Bijna rechtdoor gaat de weg naar het dorp It Heidenskip ongeveer 6 kilometer verder op de route. Ruim zicht hebben we hier en we zijn omringt door gemaaide weiden.Veel toeristen(groepen) per fiets passeren ons, ze groeten vriendelijk, mee dank zij het weer?We denken dat de meeste toeristen geen weet hebben van wat hier in het verleden is gebeurd.
Bijvoorbeeld in de eerste dagen van de stormachtige februari 1825. Ook dit gebied werd weer eens door ernstige dijkdoorbraken en overstromingen getroffen. De 'wetterfloed' (watersnoodramp) had een verwoestend effect op de polders hier. Ze kwamen ongeveer 2,5 meter onder water te staan. Het leed was niet te overzien. Mensen en dieren verdronken, huizen en boerderijen werden verwoest door het kolkende water. Dijken werden later verhoogd en molens en gemalen hielden de polders droog. Daardoor werd het ook hier veiliger wonen en werken. Door betere wegen werd het gebied nog verder ontsloten. De ramen naar de grote buitenwereld gingen steeds verder open.
We passeren een in 2012 aangelegd natuurgebied. Het is genoemd naar de boerderij ‘Wolvetinte’ die hier vroeger heeft gestaan. Het ons in het vooruitzicht beloofde bankje in It Heidenskip ligt voor renovatie op zijn kop. Dus pauzeren we op een stapel bakstenen. Juist op dat moment ‘vliegen’ de mieren tussen de stapel stenen uit. Daardoor ‘vliegen’ wij overend om er niet verder te pauzeren.
It Heidenskip
De dorpskern (vroeger) Brandeburen, ligt aan de Heidenschapstervaart die uitmondt in het Hofmeer en die is via een vaart verbonden met de Fluessen. Het dorp is een plaatje bij dit zomerse weer.
Ze zijn maar met weinigen, de ‘Heidenskippers’ maar ze hebben hier wel een schans om het polsstokverspringen te beoefenen en hele beste springers(sters) die menig record breken.Ook zijn de Heidenskippers gevreesd bij nationale en internationale touwtrekwedstrijden.
En op cultuurgebied blazen ze al meer dan 120 jaar in hun fanfareorkest ‘Studio’ terdege hun partij mee op concoursen en concerten. Waar een kleine gemeenschap groot in kan zijn.
Naar Gaastmeer.
Verder gaan we richting Gaastmeer. Het gebied hier heet de Helpolder. En het is hier soms een ‘hel’ geweest voor de bewoners van weleer. We komen langs een voormalige eendenkooi en langs een plek waar diverse dranken uitnodigend voor je klaarstaan. Bediening is er niet en dat heeft niets met Corona te maken maar alles met gastvrijheid. Zelfstandig afrekenen in het geldkistje op de tafel!
Er rest ons nog een leuke onderbreking. We steken de ‘Yntemasleat’ over met een pontje.Maximaal vier passagiers per oversteek, vandaag door drukte het dubbele. Het virus verwaait wel!
Over een voetpad komen we in Gaastmeer aan. Nu een waar toeristenoord, vroeger vermaard door de palinghandel maar de palingen zijn net als het hoge water in de polder verdwenen.
Het boek ‘De Oerpolder’ waarin Hijlke Speerstra boeiend schrijft over leven en werken in deze wereld heb ik van zolder gehaald om te herlezen. Ines Bergsma
Voordat je een reactie kunt plaatsen moet je je eerst aanmelden voor Doejemee.
9e etappe St. Odulphuspad ‘Inundatus’ als Virtueel Elfstedenpad etappe 13 juli 2020
Ook deze etappe zijn we met ons tweeën. Het is hemels mooi wandelweer. De 9e etappe gaat van Koudum naar Gaastmeer een middagwandeling van 11,4 km. Deze etappe wordt ‘Inundatus’ genoemd, dat betekent ‘ondergelopen.’ De bewoners van de streek waar we vanmiddag door wandelen hebben eeuwenlang moeten strijden tegen het water. De app route voert je op deze etappe door de weilanden waar je over hekken moet klimmen.Daar doen we niet meer aan. Dus kiezen we voor de wandelknooppunten route.
Van Koudum naar It Heidenskip.
Door de kern van Koudum en de aansluitende woonwijken komen we in het polderland.Bijna rechtdoor gaat de weg naar het dorp It Heidenskip ongeveer 6 kilometer verder op de route. Ruim zicht hebben we hier en we zijn omringt door gemaaide weiden.Veel toeristen(groepen) per fiets passeren ons, ze groeten vriendelijk, mee dank zij het weer?We denken dat de meeste toeristen geen weet hebben van wat hier in het verleden is gebeurd.
Bijvoorbeeld in de eerste dagen van de stormachtige februari 1825. Ook dit gebied werd weer eens door ernstige dijkdoorbraken en overstromingen getroffen. De 'wetterfloed' (watersnoodramp) had een verwoestend effect op de polders hier. Ze kwamen ongeveer 2,5 meter onder water te staan. Het leed was niet te overzien. Mensen en dieren verdronken, huizen en boerderijen werden verwoest door het kolkende water. Dijken werden later verhoogd en molens en gemalen hielden de polders droog. Daardoor werd het ook hier veiliger wonen en werken. Door betere wegen werd het gebied nog verder ontsloten. De ramen naar de grote buitenwereld gingen steeds verder open.
We passeren een in 2012 aangelegd natuurgebied. Het is genoemd naar de boerderij ‘Wolvetinte’ die hier vroeger heeft gestaan. Het ons in het vooruitzicht beloofde bankje in It Heidenskip ligt voor renovatie op zijn kop. Dus pauzeren we op een stapel bakstenen. Juist op dat moment ‘vliegen’ de mieren tussen de stapel stenen uit. Daardoor ‘vliegen’ wij overend om er niet verder te pauzeren.
It Heidenskip
De dorpskern (vroeger) Brandeburen, ligt aan de Heidenschapstervaart die uitmondt in het Hofmeer en die is via een vaart verbonden met de Fluessen. Het dorp is een plaatje bij dit zomerse weer.
Ze zijn maar met weinigen, de ‘Heidenskippers’ maar ze hebben hier wel een schans om het polsstokverspringen te beoefenen en hele beste springers(sters) die menig record breken.Ook zijn de Heidenskippers gevreesd bij nationale en internationale touwtrekwedstrijden.
En op cultuurgebied blazen ze al meer dan 120 jaar in hun fanfareorkest ‘Studio’ terdege hun partij mee op concoursen en concerten. Waar een kleine gemeenschap groot in kan zijn.
Naar Gaastmeer.
Verder gaan we richting Gaastmeer. Het gebied hier heet de Helpolder. En het is hier soms een ‘hel’ geweest voor de bewoners van weleer. We komen langs een voormalige eendenkooi en langs een plek waar diverse dranken uitnodigend voor je klaarstaan. Bediening is er niet en dat heeft niets met Corona te maken maar alles met gastvrijheid. Zelfstandig afrekenen in het geldkistje op de tafel!
Er rest ons nog een leuke onderbreking. We steken de ‘Yntemasleat’ over met een pontje.Maximaal vier passagiers per oversteek, vandaag door drukte het dubbele. Het virus verwaait wel!
Over een voetpad komen we in Gaastmeer aan. Nu een waar toeristenoord, vroeger vermaard door de palinghandel maar de palingen zijn net als het hoge water in de polder verdwenen.
Het boek ‘De Oerpolder’ waarin Hijlke Speerstra boeiend schrijft over leven en werken in deze wereld heb ik van zolder gehaald om te herlezen. Ines Bergsma
Voordat je een reactie kunt plaatsen moet je je eerst aanmelden voor Doejemee.
