Mar-athon Sneek vindt ieder jaar plaats op de zaterdag rondom de langste dag van het jaar. Dit jaar is dat op 24 juni. Laat de naam van dit event je niet afschrikken want je kunt verschillende afstanden tussen de 7.5 en 42 km kiezen. Arrabella liep vorig jaar de halve marathon met haar oma (beppe), moeder én zusje. Drie generaties vrouwen aan de wandel op een mooie zomerse dag vol gezelligheid, natuur, outfitwissels en de nodige snacks. Laat jij je inspireren om de wandelschoenen uit de kast te halen?

Het is zaterdagochtend als mijn moeder voor de zekerheid belt of ik al wakker ben. Dat ben ik zeker, want ik heb inmiddels als vier wekkers aangehoord. We willen op tijd vertrekken om als het even kan in de eerste pendelbus te zitten. De groep voor de halve marathon heeft een vast tijdvak en het is ons doel om een beetje vooraan te kunnen staan. Van eerdere jaren weten we dat we zo vanaf het begin ons eigen tempo kunnen bepalen zonder eerst vast te zitten in iets wat lijkt op het slenteren tijdens een gezellige drukke vrijmarkt.

Wandelen in stijl

Voor het zover is heb ik nog even de tijd om me aan te kleden en een stevige bodem te leggen met een goed ontbijt. Het belooft een mooie zonnige dag te worden en ik besluit dan ook voor een korte broek te gaan en een luchtig T-shirt met lange mouwen. Ik ga zeker niet als rode kreeft thuiskomen vandaag, maar bruine benen, daar zeg ik geen nee tegen. Als ontbijt eet ik wat magere yoghurt met muesli, een banaan, en een broodje kaas. Die laatste eet ik al wandelend naar de auto, oeps.., tijd alsnog vergeten. In de auto zitten mijn moeder, beppe en zusje. De afgelopen weken hebben we samen geoefend met stukken wandelen, mijn zusje niet, maar met haar jonge benen moet het vast goed komen. Eerdere jaren zouden we voor de hele marathon zijn gegaan, maar nu haalde de tijd ons wat in. Eenmaal ingestapt is mijn zusje niet erg blij met mijn praktische outfit, niet hip genoeg zegt ze vol overtuiging.

De sfeer zit er goed in

Al lopende vanaf de parkeerplaats naar de pendelbus zien we verschillende groepjes met vlaggetjes, zelf gemaakte T-shirts en schmink. Het belooft een kleurrijke groep te worden. In de pendelbus is het druk en zit ik naast een man die samen met zijn dochter gaat lopen. Hij vertelt me dat ze in de buurt wonen en de route langs zijn huis gaat. Aangekomen bij het startpunt krijgen we een keycord om ons startbewijs aan te hangen. De keycord van mijn Beppe werkt niet mee, en die ruilen we nog snel om, want als iemand leuk vind om dit soort items na de tijd te bewaren dan is zij het wel. Dan wordt het startsein gegeven en worden de eerste stappen gezet, let’s go!

Ben ik aan het hallucineren?

We zijn gestart in het mooie Terherne, waar mijn beppe is opgegroeid en al wandelend mooie verhalen over verteld. Daarna is de route mooi groen en zit het tempo er goed in. Mijn zusje ziet dat we al snel langs de ijsboerderij komen en ons lekker boerenijs staat te wachten, ze trekt nog net geen sprintje. Daar aangekomen krijgen we een stempel, wat een fijn gevoel dit! Naast de stempels helpen ook de bordjes waarop de kilometers aftellen om de vooruitgang op een leuke manier bij te houden. Ik weet nog van andere wandeltochten dat ik deze bordjes als het zwaar werd bijna ging hallucineren. Niet veel later komt vanuit de weilanden het Sneekermeer in zicht en worden we verrast met een beetje regen. Eigenlijk best lekker, maar hup toch maar even de plastic poncho aan voor als het wel erger wordt. Ik merk dat mijn tempo wat verschilt van de rest en laat ze lekker verder kletsen terwijl ik vooruitloop en verdwaal in mijn eigen gedachten. Alsof het zo had moeten zijn, houdt de regen op voordat ik de rest weer opzoek omdat het fotomoment nadert. Een mooie herinnering voor later. Bij de volgende stops krijgen we vers fruit, verwarmen we onszelf met een soepje en komt Sneek steeds dichterbij. We kletsen onderweg nog met wat andere deelnemers en versnellen uit enthousiasme onze pas als de finish in zicht komt. Voldaan lopen we de finish op bij het Martiniplein.

Afsluiten met een feestje

Op het plein vindt het Midzomerfestival plaats, er is live muziek, lekker eten en genoeg ruimte om aan de lange tafels de benen even wat rust te geven. Met de medaille om genieten we nog even van een swingende cooling down. Met om ons heen andere deelnemers, supporters en bewoners van Sneek. Er worden nog snel bloemetjes gehaald ter felicitatie, kinderen dansen bij het podium en groepjes wandelaars gaan op de foto met voldane gezichten. Terwijl mijn beppe, moeder en zusje onze tocht verder nabespreken neem ik de pendelbus om de auto op te halen. Dat laatste stukje lopen na even te hebben gezeten gaat niet heel soepel, maar het vooruitzicht om straks lekker op de bank te ploffen helpt enorm.

We zijn benieuwd of jij wel eens aan een wandeltocht hebt meegedaan en hoe je dat hebt ervaren? Deel het in de comments onder deze blog.