Staat ook in mijn profiel maar zal het voor het gemak hier nog even herhalen....

Mijn werkend leven heb ik doorgebracht tussen de mainframes, je weet wel die hele grote PC's van vroeger. Later aan de kant gezet voor een goedkopere kracht. Helaas op een leeftijd die het voor werkgevers niet aantrekkelijk maakte me in dienst te nemen. Uiteindelijk zou ik van de WW in de bijstand glijden. Elke vezel in mijn lijf vocht daartegen, dat nooit!

Het schoot ineens door mijn hoofd "als jullie me niet meer willen hebben, doe ik het zelf wel." Kortom, ik werd gedwongen ZZP'er. Dat was schrikken joh.... in de eerste maand realiseerde ik me ineens dat op de eerste van de maand de teller op nul sprong en aan het einde van diezelfde maand alle rekeningen betaald moesten worden..... auwwww. Het heeft 1 1/2 jaar geduurd tot het moment dat ik voor de spiegel stond en mezelf diep in de ogen keek. "He," sprak ik, "je hebt het nu 1 1/2 jaar gered! Wat zou maken dat je het de volgende 1 1/2 jaar óók niet zal redden...? " Het was het bekende AHA-erlebnis.... er viel een blok beton van mijn schouders en ik begon het leuk te vinden. En je weet wat er gebeurd wanneer je iets leuk vindt hé.... het komt bijna als vanzelf op je pad. Nou ja, bijna dan..

De periode in de WW was er een van hele diepe dalen en zwarte gaten. Soms tot hele enge gedachten aan toe. Mijn redding werd mijn passie. In al de jaren in de IT heb ik twee uitstapjes gemaakt naar uitgeverijen op het gebied van persoonlijke ontwikkeling. Zodoende kwam ik in contact met Tony Robbins. De uitgeverij waar ik toen zat heeft met nog een partner Tony naar Rotterdam gehaald, lang lang geleden. Wat een feest was dat, een seminar van hem bijwonen.
Maar ook de boekenkast puilde uit met de jouw ook bekende boeken. Vanuit het diepste dal besloot ik de technieken uit de boeken te gaan toepassen. En zo waar, niet lang daarna kon ik omkijken om in de verte het zwarte gat te zien waar ik net uit gekropen was.

De volgende eye opener was de Masterclass van Michael Pilarczyk en Cindy Koeman, wederom een feest van herkenning. Alle zaken die werden besproken klonken zo bekend... het was de rode draad in al die boeken over persoonlijke ontwikkeling. Tot zo ver het "zakelijke". Er was namelijk nog een ontwikkeling die me mateloos boeide, dat was spiritueel. Ben daar altijd wel mee bezig geweest, de ene keer wat actiever dan de andere. Ben niet gelovig, toch had ik sterk het idee dat er "iets" moest zijn dat alles regelde en stuurde. Noem het God, Allah, Het Universum, Moeder Natuur, Vadertje Tijd, wat maakt het uit. En toen zag en las ik The Secret. Ik leerde over de kracht van visualisatie, doelen stellen, durven ontvangen. Als ik mensen het volgende verhaal uit de praktijk vertel lopen de rillingen weer over mijn rug.

Dochter Sharon heeft een ontwikkelingsachterstand, (is nu 30 maar met gedrag en intelligentie van een 4 á 5 jarige met uitschieters naar boven). Maak genoeg met haar mee maar dat staat op Facebook, waar ik soms (!) nog wel eens wat post. Ze kan niet lezen of schrijven, weet niet wat voor dag het is, maar is gek van muziek en Disney. Het was in de zwarte gaten tijd dat ze naast me kwam staan en zei "Pap..... ik wil naar Tarzan". Het was de Disney musical die net speelde en waarvan de reclamemachine op volle toeren draaide. Als vader deed het me veel pijn om haar te moeten vertellen dat we krap in het geld zaten en dat dat er nu juist echt niet in zat.

Een paar dagen na dit gebeuren surf ik doelloos wat op internet en kom terecht op de pagina van de Postcodeloterij. Ik zie in een flits onze postcode staan met een nummer er achter... Mijn vinger gaat voorzichtig naar de rechterkant van het scherm. Wat daar staat doet me adem nog steeds stokken.... het staat er echt!!! We winnen twee toegangskaarten voor... ja wel, de musical Tarzan. Even kijk ik omhoog, glimlach en denk "dank je jongens, TOP!!!"
Uiteindelijk zijn broer en zus naar de musical in Scheveningen geweest. Vader en moeders hadden een heerlijke avond op de boulevard.

Het was de eerste maar zeker niet de laatste kennismaking met de kracht van visualiseren en vragen stellen aan Het Universum. Maar hoe zet je dit alles, wat je echt drijft, nu in een C.V.? Want ik ben geen papiertje of certificaatje, ik ben eerst en vooral mens.

Staat ook in mijn profiel maar zal het voor het gemak hier nog even herhalen....

Mijn werkend leven heb ik doorgebracht tussen de mainframes, je weet wel die hele grote PC's van vroeger. Later aan de kant gezet voor een goedkopere kracht. Helaas op een leeftijd die het voor werkgevers niet aantrekkelijk maakte me in dienst te nemen. Uiteindelijk zou ik van de WW in de bijstand glijden. Elke vezel in mijn lijf vocht daartegen, dat nooit!

Het schoot ineens door mijn hoofd "als jullie me niet meer willen hebben, doe ik het zelf wel." Kortom, ik werd gedwongen ZZP'er. Dat was schrikken joh.... in de eerste maand realiseerde ik me ineens dat op de eerste van de maand de teller op nul sprong en aan het einde van diezelfde maand alle rekeningen betaald moesten worden..... auwwww. Het heeft 1 1/2 jaar geduurd tot het moment dat ik voor de spiegel stond en mezelf diep in de ogen keek. "He," sprak ik, "je hebt het nu 1 1/2 jaar gered! Wat zou maken dat je het de volgende 1 1/2 jaar óók niet zal redden...? " Het was het bekende AHA-erlebnis.... er viel een blok beton van mijn schouders en ik begon het leuk te vinden. En je weet wat er gebeurd wanneer je iets leuk vindt hé.... het komt bijna als vanzelf op je pad. Nou ja, bijna dan..

De periode in de WW was er een van hele diepe dalen en zwarte gaten. Soms tot hele enge gedachten aan toe. Mijn redding werd mijn passie. In al de jaren in de IT heb ik twee uitstapjes gemaakt naar uitgeverijen op het gebied van persoonlijke ontwikkeling. Zodoende kwam ik in contact met Tony Robbins. De uitgeverij waar ik toen zat heeft met nog een partner Tony naar Rotterdam gehaald, lang lang geleden. Wat een feest was dat, een seminar van hem bijwonen.
Maar ook de boekenkast puilde uit met de jouw ook bekende boeken. Vanuit het diepste dal besloot ik de technieken uit de boeken te gaan toepassen. En zo waar, niet lang daarna kon ik omkijken om in de verte het zwarte gat te zien waar ik net uit gekropen was.

De volgende eye opener was de Masterclass van Michael Pilarczyk en Cindy Koeman, wederom een feest van herkenning. Alle zaken die werden besproken klonken zo bekend... het was de rode draad in al die boeken over persoonlijke ontwikkeling. Tot zo ver het "zakelijke". Er was namelijk nog een ontwikkeling die me mateloos boeide, dat was spiritueel. Ben daar altijd wel mee bezig geweest, de ene keer wat actiever dan de andere. Ben niet gelovig, toch had ik sterk het idee dat er "iets" moest zijn dat alles regelde en stuurde. Noem het God, Allah, Het Universum, Moeder Natuur, Vadertje Tijd, wat maakt het uit. En toen zag en las ik The Secret. Ik leerde over de kracht van visualisatie, doelen stellen, durven ontvangen. Als ik mensen het volgende verhaal uit de praktijk vertel lopen de rillingen weer over mijn rug.

Dochter Sharon heeft een ontwikkelingsachterstand, (is nu 30 maar met gedrag en intelligentie van een 4 á 5 jarige met uitschieters naar boven). Maak genoeg met haar mee maar dat staat op Facebook, waar ik soms (!) nog wel eens wat post. Ze kan niet lezen of schrijven, weet niet wat voor dag het is, maar is gek van muziek en Disney. Het was in de zwarte gaten tijd dat ze naast me kwam staan en zei "Pap..... ik wil naar Tarzan". Het was de Disney musical die net speelde en waarvan de reclamemachine op volle toeren draaide. Als vader deed het me veel pijn om haar te moeten vertellen dat we krap in het geld zaten en dat dat er nu juist echt niet in zat.

Een paar dagen na dit gebeuren surf ik doelloos wat op internet en kom terecht op de pagina van de Postcodeloterij. Ik zie in een flits onze postcode staan met een nummer er achter... Mijn vinger gaat voorzichtig naar de rechterkant van het scherm. Wat daar staat doet me adem nog steeds stokken.... het staat er echt!!! We winnen twee toegangskaarten voor... ja wel, de musical Tarzan. Even kijk ik omhoog, glimlach en denk "dank je jongens, TOP!!!"
Uiteindelijk zijn broer en zus naar de musical in Scheveningen geweest. Vader en moeders hadden een heerlijke avond op de boulevard.

Het was de eerste maar zeker niet de laatste kennismaking met de kracht van visualiseren en vragen stellen aan Het Universum. Maar hoe zet je dit alles, wat je echt drijft, nu in een C.V.? Want ik ben geen papiertje of certificaatje, ik ben eerst en vooral mens.

Wat een mooi verhaal! van Iets naar niets en daarna zelf weer de sllingers ophangen. Niet gaan zitten wachten tot het goedkomt, maar zelf je schouders eronder. Krachtig mens ben je. Mooi!