De dagen worden korter en de feestdagen staan voor de deur. Ik denk weer terug aan vroeger,  hoe ik als kind de Sinterklaastijd altijd als enorm stressvol heb ervaren. Maar hoe zorg je er nou voor dat kinderen met autisme óók een leuke Sinterklaastijd beleven? Ik neem je mee.  

Toen ik nog klein was…

Met mijn ouders broer en zus naar de intocht van Sinterklaas. Overal duwende mensen, schreeuwende kinderen, muziek, dansende Pieten die met pepernoten gooien. Die ik natuurlijk tegen mijn hoofd krijg. Zoveel geluiden, lawaai, geuren en kleuren. En als Sinterklaas dan eindelijk van de boot komt, zie ik alleen maar brede ruggen en ruik ik allemaal natte jassen. Weer thuisgekomen zijn mijn broer en zus helemaal opgewonden. Ik wil alleen maar rust, mijn hoofd ontploft en ik ga stilletjes op mijn bed liggen. ’s Avonds mogen we onze schoen zetten en zingen we voor de open haard. Ik begrijp er niks van hoe er dan de volgende ochtend een kadootje in mijn schoen kan zitten. Hoe kan Sinterklaas nu met zijn paard over het dak lopen, HOE DAN? En hoe kan het dat onze kadootjes zo mooi ingepakt en schoon zijn, terwijl Piet helemaal zwart is van de schoorsteen, HOE DAN? En hoe kan Sinterklaas op alle scholen in het hele land tegelijk zijn verjaardag vieren, HOE DAN? Ik begrijp er niks van en mijn hoofd loopt over van alle gedachtes die ik heb.

KAN IEMAND MIJ VERTELLEN WAT HIER LEUK AAN IS?

Toen ik een tiener was…

Surprises en gedichten horen bij Sinterklaas, niet alleen thuis maar ook op school en bij de voetbal. Weken van te voren loopt iedereen al geheimzinnig te doen en te smoezen en dingen te verstoppen. En ook ik moet iets verzinnen, maar wat….. Gelukkig begrijpt mijn moeder mijn stress en helpt mij. Ik zie heel erg op tegen het Sinterklaasfeest, wat gaat er allemaal gebeuren, hoeveel mensen komen er, is er veel muziek, lawaai, wat wordt er van mij verwacht?
En dan is het zover; gegil, verschillende parfums, rondvliegende pepernoten, gierende lach om de gedichten en surprises en dan moet ik ook nog een gedicht voorlezen terwijl iedereen naar mij kijkt. Na afloop ontploft mijn hoofd weer en ben ik volledig leeg. Ik kan niks meer en verstop mij in mijn kamer in de hoop dat ze me nu eindelijk met rust laten.

Hoe kun je rekening houden met overprikkeling door Sinterklaas?

Voor kinderen met autisme kan de Sinterklaastijd veel stress en prikkels geven. De normale structuur en het ritme zijn weg, er is veel geheimzinnigheid en spanning over Sinterklaas en de Pieten. Kortom heel veel prikkels en te weinig tijd en rust om dit allemaal te verwerken. Daarnaast nemen mensen met autisme dingen vaak heel letterlijk. Hoe kan een paard nu over het dak lopen? Hoe kan Sinterklaas nu iedereen kennen en weten dat ik lief ben geweest? Dat is toch onmogelijk?

Een leuke Sinterklaastijd voor ieder kind

Je kunt kinderen met autisme helpen een leuke Sinterklaas te hebben, door van tevoren af te spreken hoe vaak en wanneer je je schoen mag zetten, wanneer en met wie er thuis en op school Sinterklaas gevierd wordt en hoeveel kadootjes je krijgt. Probeer zoveel mogelijk onverwachte dingen te voorkomen. En zorg voor voldoende tijd om alle prikkels rustig te verwerken. Het kan ook handig zijn een rustige plek voor je kind te hebben, waar hij of zij zich even terug kan trekken op de momenten dat het te druk wordt.
En ook heel belangrijk, zorg dat er een duidelijk begin en eind aan de Sinterklaasperiode zit. Het begint met de intocht en zwaai Sinterklaas ook uit als je het feest gevierd hebt.

Hoe ga jij om met de drukte rond Sinterklaas? Deel het met ons hieronder in de reacties.