Iedere week vertel ik jullie een fijn verhaal óf een anekdote om deze virtuele Elfstedentocht nog leuker te maken. Een stukje geschiedenis, leuke feitjes en veel meer dingen die je nog niet wist én altijd had willen weten. Hoe leuk is dat!?

Regenpak aan en gaan

De laatste dagen is het weer nogal wisselvallig. Dat zou je kunnen weerhouden om lekker te gaan wandelen. Maar als gids vind ik dit wisselvallige weer eigenlijk helemaal niet zo erg. Sterker nog, ik heb dit veel liever dan hele hete dagen. Want met dit weer trekken veel meer vakantiegangers naar de stad toe en is de kans groter dat ze op onze stadswandelingen terechtkomen, dan wanneer het 30 graden is en iedereen liever op de Friese meren zit.Voor ons als gidsen is het altijd een mooie uitdaging om er ook een leuke tour van te maken als het weer wat minder is. En eigenlijk lukt dat altijd. Helemaal omdat de gasten vaak beter gehumeurd zijn. Sommige mensen hebben al dagen eerder geboekt en denken; ‘we hebben al geboekt en dus moeten we er maar het beste van maken’ en anderen zullen denken ‘ik ben alleen deze 2 dagen in Leeuwarden, dus dan doen we gewoon de regenjas aan en nemen we de paraplu mee’. Onze gasten zijn dus al goed gehumeurd en dan vertellen wij ook nog eens leuke en grappige verhalen waardoor het vaak nog leuker wordt. 

Schuilplekken

Maar nat worden is natuurlijk niet zo leuk, dus zoeken wij meestal goede schuilplekken op om onze verhalen te vertellen. Dat was eerst een oude paleis of een oude herensociëteit. Maar sinds Corona zijn wij niet meer overal welkom, ook al zijn onze groepen nu een stuk kleiner. We moeten het dus vooral hebben van afdakjes, luifels en overkappingen. Afgelopen zaterdag was het ook zo’n druilerige dag, maar er waren wel weer een heleboel enthousiaste mensen die met ons meeliepen. Zoveel zelfs dat we steeds meer groepjes moesten maken. Op een tour stonden we te schuilen onder een afdakje waar ook een straatmuzikant zat. Terwijl ik mijn verhaal vertelde begon hij zachtjes gitaar te spelen.

Het paradijs

En op het einde van de tour schuilden we onder een overdekte doorgang en vertelde ik over hofjes in Leeuwarden die de gasten vooral zelf nog moesten gaan ontdekken. Want daar vinden ze het niet zo fijn als we met de groep naar binnen lopen, maar individueel kan dat meestal wel. Ik vertelde ze ook over Luilekkerland, een hofje uit de 17e eeuw. Luilekkerland is natuurlijk een ander woord voor paradijs en in heel Nederland ligt maar één Luilekkerland. Met andere woorden het paradijs is hier in….Leeuwarden. Met die afsluiter vertrok iedereen weer met een nog beter humeur. En dat hofje was natuurlijk niet echt een paradijs. Dat werd spottend zo genoemd omdat mensen daar gratis onderdak, eten en soms zelfs geld kregen. Wil je ook eens in regen óf zonneschijn met ons meelopen? kijk dan op: www.aguidetoleeuwarden.nl. Zie ik je snel?