Wil je automatisch op de hoogte worden gehouden van nieuwe blogs? Zorg er dan voor dat blogmelding hieronder staat ingeschakeld.
Je kunt de blogmelding alleen inschakelen wanneer je bent ingelogd.
Inloggen
Iedere week vertel ik jullie een fijn verhaal óf een anekdote om deze virtuele Elfstedentocht nog leuker te maken. Een stukje geschiedenis, leuke feitjes en veel meer dingen die je nog niet wist én altijd had willen weten. Hoe leuk is dat!?
De vakantie is deze week ook in het zuiden begonnen. En dat merkten wij gelijk op onze stadswandelingen. Op dinsdag hadden we maar liefst 75 deelnemers. In de avond voor de tour stond de teller nog maar op 20 aanmeldingen. In de ochtend ging het ineens snel en moest er een derde, vierde en vijfde gids bijkomen. Gelukkig kon ik dat nog allemaal zo last minute regelen en konden we onze gasten in groepjes van maximaal 15 personen rondleiden en hoefden we maar een paar mensen teleur te stellen dat ze niet meer mee konden. Het voelde weer even alsof het 2018 was. Toen moesten we ook om elkaar heen manoeuvreren met meerdere groepen die tegelijk werden rondgeleid.
Om elkaar niet in de weg te zitten neemt de ene gids soms net even een andere afslag als de andere. Omdat twee van mijn collega’s de Wolvesteeg indoken ging ik naar het Groot Schavernek. Hier was ooit de finish van de tweede Elfstedentocht. Ik vertelde hier ook over de eerste en enige winnaar uit Leeuwarden: Karst Leemburg. Hij heeft gewonnen ondanks dat hij nog een kopje koffie is gaan drinken bij zijn oom in Harlingen. Dat klinkt vreemd. Maar hij nam het kopje koffie aan omdat hij niet meer op koers lag om te winnen. Er was een kopgroep die zou uitmaken wie er zou winnen. Dus hij kon gerust een kopje koffie drinken bij zijn oom. Toen hij weer verder ging schaatsen bleek hij ineens koploper te zijn doordat de kopgroep de verkeerde afslag had genomen. En zo won Karst Leemburg de vierde Elfstedentocht in 1929.
Een paar jaar later werd hij geïnterviewd door een krant en werd hem gevraagd of hij nog wel fit genoeg was om de tocht opnieuw te schaatsen. Hierop antwoordde hij dat hij zijn grote teen zo in zijn nek kon leggen. Wat de interviewer niet wist was dat die teen tijdens de tocht was afgevroren en inmiddels op sterk water op de schoorsteenmantel stond.Mocht je interesse hebben in deze afgevroren teen dan kun je naar het schaatsmuseum in Hindeloopen want daar staat hij inmiddels in een vitrinekast.
